Osoby po czterdziestym roku życia bardzo często zmagają się z problemem prezbiopii, czyli starczowzroczności. Prezbiopia dotyka na pewnym etapie niemal każdego, a do jej korygowania służą dwa rodzaje okularów: okulary dwuogniskowe i okulary progresywne. Wady i zalety jednych i drugich dopełniają się ze sobą, co sprawia, że nie można łatwo rozstrzygnąć, czy któreś z nich są ""lepsze", a jeżeli tak, to które. Okulary dwuogniskowe posiadają dwie wyraźnie rozgraniczone obszary patrzenia, jeden do dali i jeden do bliży. oznacza to, że w połowie pola widzenia widzimy ostro przedmioty oddalone, a w połowie przedmioty położone blisko. Strefa pośrednia jest rozmazana. Płynne przejście pomiędzy tymi strefami to charakterystyczna cecha, jaką posiadają okulary progresywne. Wady i zalety obu rodzajów szkieł są w dużej mierze zależne od użytkownika. Niektórym bardziej odpowiadają szkła progresywne, podczas gdy inni nie są w stanie się do nich przyzwyczaić i preferują soczewki dwuogniskowe.