Starczowzroczność: przyczyny i leczenie

Wady wzroku pojawiają się na ogół we wczesnym wieku i przestają się pogłębiać w okolicach dwudziestego piątego roku życia. Ta bardzo charakterystyczna i często obserwowana prawidłowość nie oznacza jednak, że jeżeli nie zdiagnozowano nam krótkowzroczności albo dalekowzroczności w młodości, to już nigdy nie będziemy mieli problemów ze wzrokiem. U osób starszych bardzo często występuje prezbiopia, czyli starczowzroczność. Wraz ze starzeniem się gałki ocznej dochodzi w sposób całkowicie naturalny do osłabienia mięśni, które odpowiadają za poprawną akomodacje światła. Ich osłabienie oznacza zanik zdolności do ostrego widzenia bez względu na odległość. Prezbiopia wymaga specjalnych szkieł korekcyjnych, a do jej korygowania na ogól używa się soczewek dwuogniskowych albo soczewek progresywnych. Oba rodzaje szkieł posiadają specyficzne dla siebie zalety i wady, ale żaden z nich nie góruje nad pozostałym, Dobór rodzaju szkieł powinien być podyktowany przede wszystkim wygodą użytkowania; niektórym ludziom bardziej odpowiadają szkła progresywne, a innym dwuogniskowe.